Nie jest to specjalnie łatwe, ale przełomowe. Mój pierwszy punkt na  drodze do uspokojenia się.

2.       MODLĘ SIĘ ZA NIĄ.

Wpływa to na mnie uspokajająco i dodatkowo zmienia nastawienie.

3.       PRÓBUJĘ ZROZUMIEĆ JEJ ZACHOWANIE.

Może ta osoba miała powód, żeby się tak zachowywać. Wcześniej mogło wydarzyć  się coś, co wyprowadziło ją z równowagi. Nigdy nie wiadomo jaki bagaż emocjonalny człowiek ze sobą niesie.

4.       MOŻE SIĘ MYLIŁAM.

Zdarza się, że dokonujemy nadinterpretacji słów innych. To co ktoś powiedział może dla nas znaczyć coś całkiem innego niż dla danej osoby. Podobno to jak odbieramy słowa innych zależy od tego jak komunikowaliśmy się w domu rodzinnym. Nie zawsze nasze słowa odzwierciedlają to co mamy na myśli (np. gdy do domu zadzwoni dzwonek, a moja siostra powie „Pójdziesz otworzyć ?” tak naprawdę znaczy to „Otwórz drzwi”, dlatego gdy odpowiem na jej słowa -„Nie” to zdenerwuje się, bo nie oto jej chodziło).

5.       SAMA MOGŁAM BYĆ WCZEŚNIEJ ZDENERWOWANA.

Czasami może się okazać, że sami wpłynęliśmy negatywnie na efekt rozmowy.

6.       ROZWIĄŻ KONFLIKT.

Nadszedł czas, aby porozmawiać i wyjaśnić sytuację. Trzeba pamiętać, aby zrobić to spokojnie i nie pokłócić się ponownie. Z mojego doświadczenia wynika, że dobrze jest pójść na spacer i wszystko obgadać.

7.       PRZEPROSINY.