Dzisiaj trochę krócej, ale zauważyłam coś w relacjach międzyludzkich i chciałam się tym podzielić. 

Jak to jest, że osoby które były w sobie zakochane, nagle traktują się ozięble lub nawet z niechęcią i dystansem. Dlaczego tak jest? Przecież widać, że to uczucie jeszcze gdzieś tam jest. Nie można się znowu dogadać? Przypomnieć te wspaniałe chwile spędzone razem. Jak wiele się traci, kiedy jest się oziębłym dla osoby z którą zdecydowaliśmy się spędzić życie.

         Rozumiem, że chodzi tutaj również o dumę, ale czy nie warto ją przełknąć, porozmawiać i mieć przy swym boku tą najwspanialszą osobę. Wspierać się, a nie kopać dołki pod nogami. Przecież razem zawsze lepiej. Ma się z kim porozmawiać, wspólnie rozwiązywać problemy. Cieszyc się radościami, rodziną i dawać dzieciom dobry przykład, że z wiekiem miłość wzrasta, pięknieje, że najważniejsze jest to aby kochać i obdarzać tą miłością. Co jakiś czas dopada mnie ta myśl, zwłaszcza kiedy widzę takie zachowania w swoim otoczeniu i to najbliższym. Pozostaje jedynie wierzyć, że w końcu się ockną  zobaczą co tracą.

PYTANIE: Co Wy na to? Znacie pary, które z wiekiem obdarzają się uczuciem? Jeżeli tak to proszę napiszcie.